Atorwastatyna – właściwości farmakokinetyczne
Charakterystyka produktu leczniczego z atorwastatyną (Gletor) pokazuje, że biodostępność leku po jego podaniu doustnym wynosi zaledwie 12%. Atorwastatyna wiąże się z białkami osocza na poziomie 98%, natomiast 70% jego zawartości w organizmie zostaje wydalone z kałem, a tylko 2% z moczem. Z uwagi na okres półtrwania, który waha się od 12 do 30 godzin, jest to statyna rekomendowana do użycia wyłącznie w porze wieczornej. Atorwastatyna jest lipofilna, co oznacza, że może być stosowana u pacjentów z niewydolnością nerek – jednocześnie jest przeciwwskazana u osób borykających się z problemami wątrobowymi. Proces biotransformacji atorwastatyny zachodzi z udziałem CYP3A4.
Rozuwastatyna – właściwości farmakokinetyczne
Informacje zawarte w charakterystyce produktu leczniczego z rozuwastatyną (Roswera) wskazują, że biodostępność tej statyny jest większa (20%), natomiast możliwość wiązania z proteinami osocza jest niższa (90%). Różnice są również dostrzegalne w kwestii okresu półtrwania, który trwa około 19 godzin, a także w zakresie wydalania – 90% leku jest wydalane z kałem, a 10% z moczem. Preparaty z rozuwastatyną można wykorzystywać jednakowo rano i wieczorem. Rozuwastatyna w przeciwieństwie do atorwastatyny jest hydrofilna, co jest równoznaczne z tym, że można ją polecić osobom z zaburzeniami wątrobowymi. Niemniej jest niewskazana dla pacjentów z chorobami nerek. Biotransformacja tej statyny następuje poprzez izoenzymy CYP2C9 i CYP2C19.
Atorwastatyna czy rozuwastatyna – działanie farmakodynamiczne
Odmienny metabolizm statyn ma odzwierciedlenie w mocy ich działania. Rozuwastatyna jest zdecydowanie silniejszym lekiem, co pozwala na uzyskanie skuteczniejszego obniżenia cholesterolu aniżeli identyczną dawką atorwastatyny. Szacuje się, że porcja 10 mg rozuwastatyny odpowiada 30 mg atorwastatyny. Możliwość stosowania mniejszej dawki leku sprawia, że pacjent może rzadziej przyjmować preparat i nie jest tak bardzo narażony na przedawkowanie.
Która statyna jest lepsza – rozuwastatyna czy atorwastatyna?
Decyzję o doborze leku statynowego podejmuje lekarz po zapoznaniu się z historią choroby i aktualnym stanem pacjenta. Choć rozuwastatyna wydaje się skuteczniejsza w zakresie działania hipolipemizującego, to jednak nie sprawdzi się u pacjentów z wszelkiego rodzaju zaburzeniami ze strony nerek. Natomiast atorwastatyna jest opcją dla tych osób, które nie mają żadnych dolegliwości ze strony wątroby.
Bibliografia
- Filipiak KJ. „Statyny – które i w jakich dawkach? Spojrzenie eksperta z perspektywy początku 2017 roku”. Kardiologia Polska 2017, 75 (supl. 1): 1-12.