W najnowszym badaniu naukowym zbadano interakcje farmakokinetyczne pomiędzy sepiapteryną a rozuwastatyną, dwoma istotnymi substancjami w kontekście leczenia farmakologicznego. Badanie to dostarcza nowych, ważnych informacji dotyczących potencjalnych interakcji lekowych, które mogą mieć znaczenie w praktyce klinicznej. Sepiapteryna, znana również jako PTC923 i CNSA-001, jest syntetyczną formą endogennego sepiapteryny, rozwijaną jako nowatorska doustna terapia dla pacjentów z fenyloketonurią.
Cel i metody badania
Badanie miało na celu ocenę interakcji lek-lek mediowanych przez białko oporności raka piersi (BCRP) z udziałem sepiapteryny jako “ofiary” oraz jako “sprawcy” interakcji. Badanie przeprowadzono jako otwarte, czterookresowe, krzyżowe badanie z pojedynczą dawką, w którym uczestniczyli zdrowi ochotnicy w wieku od 18 do 55 lat. W badaniu oceniano farmakokinetykę sepiapteryny, jej metabolitu BH4 oraz rozuwastatyny, a także wpływ obecności polimorfizmu BCRP c.421C>A.
Wyniki badania
W badaniu wzięło udział 29 uczestników, z czego 26 zostało uwzględnionych w analizach farmakokinetycznych i interakcji lek-lek. Po doustnym podaniu sepiapteryny w dawce 20 mg/kg, sepiapteryna była szybko przekształcana w BH4, a maksymalne stężenie BH4 obserwowano po około 5 godzinach. Współpodawanie inhibitora BCRP, kurkuminy, zwiększyło stężenie BH4 o około 24%, co jednak uznano za nieznaczące klinicznie.
Co istotne, podawanie sepiapteryny wraz z rozuwastatyną nie wpłynęło na farmakokinetykę rozuwastatyny, co wskazuje na brak istotnych interakcji pomiędzy tymi substancjami. Dodatkowo, uczestnicy z polimorfizmem BCRP c.421C/A mieli wyższe stężenia BH4 i rozuwastatyny w porównaniu do uczestników z genotypem c.421C/C.
Dyskusja nad wynikami
Badanie dostarcza dowodów na to, że sepiapteryna nie jest inhibitorem transportera BCRP w jelicie, co potwierdzają brak zmian w farmakokinetyce rozuwastatyny. Wyniki wskazują również, że choć kurkumina jako inhibitor BCRP nieznacznie zwiększa stężenie BH4, nie jest to klinicznie istotne. Ponadto, różnice w ekspozycji na BH4 i rozuwastatynę u osób z różnymi genotypami BCRP podkreślają znaczenie uwzględniania danych genetycznych w badaniach klinicznych dotyczących interakcji lekowych.
Podsumowanie i wnioski
Podsumowując, badanie wykazało, że sepiapteryna nie wpływa znacząco na farmakokinetykę rozuwastatyny, co jest ważną informacją dla lekarzy rozważających stosowanie tych leków jednocześnie. Dodatkowo, różnice w ekspozycji na BH4 i rozuwastatynę w zależności od genotypu BCRP wskazują na potrzebę dalszych badań nad genetycznymi uwarunkowaniami interakcji lekowych. Te wyniki mogą przyczynić się do bardziej spersonalizowanego podejścia w terapii pacjentów, uwzględniając ich profil genetyczny.
Bibliografia
Gao Lan, Kaushik Diksha, Ingalls Kimberly, Milner Sarah, Smith Neil and Kong Ronald. Clinical Assessment of Breast Cancer Resistance Protein (BCRP)-Mediated Drug–Drug Interactions of Sepiapterin with Curcumin and Rosuvastatin in Healthy Volunteers. Drugs in R&D 2024, 24(3), 477-487. DOI: https://doi.org/10.1007/s40268-024-00488-0.
